1. Η γραφή «Άγνις» μάς παραδίδεται από τον Κλήμεντα Αλεξανδρέα (Στρωμ. 1.76.15) και από ένα όψιμο αυτοκρατορικό μωσαϊκό, όπου ο μουσικός εικονίζεται να διδάσκεται το διπλό αυλό από τη μούσα Ευτέρπη και να ονοματίζεται από σχετική επιγραφή: Antike Denkmäler. Kaiserlich Deutsches Archäologisches Institut 1.4 (Berlin 1889), πίν. 49. 2. Νόμος: Ορισμένος τύπος μουσικής σύνθεσης και εκτέλεσης θρησκευτικής μουσικής (ωδές, ύμνοι κ.λπ.) ευρείας αναγνώρισης και αποδοχής. Ήταν αυστηρού και σοβαρού χαρακτήρα και υψηλών καλλιτεχνικών αξιώσεων. Κάποιοι νόμοι ονομάζονταν από το μουσικό που τους εισήγαγε, από τον τόπο καταγωγής ή καθιέρωσής τους και από τη θεότητα με την οποία συνδέονταν. 3. Πάριον Χρονικόν, στίχ. 10 (Jacoby). Αυλωδία: Τραγούδι με τη συνοδεία αυλού. Προϋπέθετε τη συμμετοχή ενός αυλητή, συχνά φρυγικής καταγωγής, και ενός τραγουδιστή, του αυλωδού. Πιο σημαντικός θεωρούνταν ο ρόλος του τελευταίου, ο οποίος και λάμβανε το βραβείο στους σχετικούς διαγωνισμούς. 4. Σχόλιο σε Αισχ., Πέρσ. 940-941. 5. Διοσκουρίδης, Anth. Graec. 9. 340· Νόνν., Δ. 39.374· Apul., Flor. 3. Αυλός δικάλαμος: Ζεύγος άνισων αυλών, με διαφορετικό αριθμό οπών, που παίζονταν μαζί. Ο δεξιός ίσως έπαιζε τη μελωδία, ενώ ο αριστερός την υποστήριζε. 6. Πλούτ., Ηθ. 14 και Περί Μουσικής 1133Α (παραπέμπει στη Συναγωγή των περί Φρυγίας του Αλεξάνδρου), 1133F. 7. Πάριον Χρονικόν, στίχ. 10 (Jacoby). 8. Κλήμ. Αλ., Στρωμ. 1.76.15. 9. Higgins, R.A. – Winnington-Ingram, R.P., “Lute-players in Greek Art”, JHS 85 (1965), σελ. 62-71, πίν. 16-17. 10. Διόδ. Σ. 1.16.1 (ευρετής του φέρεται ο Ερμής). 11. Τετάρτη καθαρή: Διάστημα δύο τόνων και ενός ημιτονίου. 12. Αθήν. 14.625Ε. 13. Αυλητικός νόμος: Σόλο μελωδία για αυλό. Ο πλέον σημαντικός ήταν ο λεγόμενος Πυθικός νόμος, που τον καθιέρωσε ο περίφημος Αργείος αυλητής Σακάδας από τη μελωδία με την οποία πήρε το πρώτο βραβείο στην αυλητική κατά τα Πύθια του 586 π.Χ. 14. Poll., Onom. 4.75. Θρηνητικός αυλός: Χρησιμοποιούνταν κατά τους ολοφυρμούς στις νεκρικές τελετές. Ήταν αρκετά μακρύς, με ήχο βαθύ («βαρύφθογγο») και θρηνητήριο. 15. Αριστλ., Πολιτ. 1342 a-b. 16. Ανωνύμου, Σύγγραμμα περί Μουσικής 28 (Bellermann). |