Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
z
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναζήτηση με το γράμμα ΑΑναζήτηση με το γράμμα ΒΑναζήτηση με το γράμμα ΓΑναζήτηση με το γράμμα ΔΑναζήτηση με το γράμμα ΕΑναζήτηση με το γράμμα ΖΑναζήτηση με το γράμμα ΗΑναζήτηση με το γράμμα ΘΑναζήτηση με το γράμμα ΙΑναζήτηση με το γράμμα ΚΑναζήτηση με το γράμμα ΛΑναζήτηση με το γράμμα ΜΑναζήτηση με το γράμμα ΝΑναζήτηση με το γράμμα ΞΑναζήτηση με το γράμμα ΟΑναζήτηση με το γράμμα ΠΑναζήτηση με το γράμμα ΡΑναζήτηση με το γράμμα ΣΑναζήτηση με το γράμμα ΤΑναζήτηση με το γράμμα ΥΑναζήτηση με το γράμμα ΦΑναζήτηση με το γράμμα ΧΑναζήτηση με το γράμμα ΨΑναζήτηση με το γράμμα Ω

Παφλαγόνες

Συγγραφή : Krsmanović Bojana (28/11/2003)

Για παραπομπή: Krsmanović Bojana, «Παφλαγόνες», 2003,
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=11969>

Παφλαγόνες (7/7/2009 v.1) Paphlagonians (7/7/2009 v.1) 

Βοηθ. Κατάλογοι

 

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΜΕΛΩΝ

Ιωάννης Ορφανοτρόφος: Ένα από τα πιο γνωστά μέλη της οικογένειας των Παφλαγόνων και ο μεγαλύτερος από τους πέντε αδελφούς. Το παρωνύμιο Ορφανοτρόφος το έλαβε όταν το 1033/34 ανέλαβε τη διεύθυνση του ορφανοτροφείου της Κωνσταντινουπόλεως. Ουσιαστικός κυβερνήτης του κράτους επί βασιλείας Μιχαήλ Δ΄. Εξορίστηκε όταν ανέλαβε την εξουσία ο Μιχαήλ Ε΄ Καλαφάτης. Όταν ανέβηκε στο θρόνο ο Κωνσταντίνος Θ΄ Μονομάχος (1042-1055), ο Ορφανοτρόφος οδηγήθηκε στη Λέσβο, όπου τυφλώθηκε και λίγο αργότερα πέθανε.

Μιχαήλ Δ΄ Παφλαγών: Αδελφός του Ιωάννη. Στην ανακτορική υπηρεσία τον εισήγαγε ο Ιωάννης Ορφανοτρόφος, ο οποίος ήταν ένας από τους έμπιστους ανθρώπους του Ρωμανού Γ΄ Αργυρού. Όταν ο Μιχαήλ παρουσιάσθηκε στη Ζωή, η αυτοκράτειρα τον ερωτεύθηκε. Θεωρείται ότι η Ζωή, ο Ορφανοτρόφος και ο Μιχαήλ συνωμότησαν εναντίον του Ρωμανού Γ΄ Αργυρού, ο οποίος πέθανε το 1034 κάτω από ύποπτες συνθήκες. Την ίδια ημέρα η Ζωή παντρεύτηκε τον Μιχαήλ, ο οποίος έτσι ανέβηκε στο θρόνο. Χάρη στη βασιλεία του οι Παφλαγόνες κατέλαβαν σημαντικές θέσεις στο κράτος. Έπασχε από επιληψία. Πέθανε τον Δεκέμβριο του 1041 και τον διαδέχθηκε ο ανεψιός του Μιχαήλ Ε΄ Καλαφάτης.

Νικήτας: Πλην του Μιχαήλ, ο μόνος από τους αδελφούς Παφλαγόνες που δεν ήταν ευνούχος. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Μιχαήλ Δ΄, τοποθετήθηκε δούκας Αντιοχείας. Οι Παφλαγόνες τον θεωρούσαν διάδοχο του Μιχαήλ Δ΄, όμως πέθανε αιφνιδίως το ίδιο έτος.

Κωνσταντίνος: Αδελφός του Ιωάννη, του Μιχαήλ, του Νικήτα και του Γεωργίου. Ευνούχος. Επί βασιλείας Μιχαήλ Δ΄ αντικατέστησε τον αποβιώσαντα Νικήτα ως δούκας Αντιοχείας. Αργότερα αναδείχθηκε δομέστικος των σχολών της Ανατολής. Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Μιχαήλ Ε΄ Καλαφάτης, εξορίστηκε στα κτήματά του στο θέμα Οψικίου, από όπου σύντομα επανήλθε και τιμήθηκε με τον τίτλο του νωβελισσίμου. Υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης του Καλαφάτη, με τον οποίο μοιράστηκε την ίδια τύχη: τυφλώθηκε μετά την εξέγερση του Απριλίου του 1042 στην Κωνσταντινούπολη και την εκθρόνιση του ανιψιού του.

Γεώργιος: Αδελφός των προηγουμένων. Ήταν και αυτός ευνούχος. Την εποχή του Μιχαήλ Δ΄ έλαβε το αξίωμα του πρωτοβεστιαρίου. Όταν στο θρόνο ανέβηκε ο Μιχαήλ Ε΄ Καλαφάτης, ο Γεώργιος εξορίστηκε στην Παφλαγονία.

Μαρία: Αδελφή των προηγουμένων. Ήταν παντρεμένη με τον Στέφανο. Γιος τους ήταν ο μετέπειτα αυτοκράτωρ Μιχαήλ Ε΄ Καλαφάτης.

Στέφανος: Σύζυγος της Μαρίας και πατέρας του αυτοκράτορα Μιχαήλ Ε΄ Καλαφάτη. Θεωρείται ότι το παρωνύμιο του αυτοκράτορα προερχόταν από το επάγγελμα του πατέρα του. Όταν ο Μιχαήλ Δ΄ ανέλαβε την εξουσία, στον Στέφανο ανατέθηκαν σημαντικές υπηρεσίες. Οι πηγές τον μνημονεύουν ως αποτυχημένο διοικητή του βυζαντινού στόλου ο οποίος εστάλη, με επικεφαλής τον Γεώργιο Μανιάκη, να επανακτήσει τη Σικελία που την είχαν καταλάβει οι Άραβες.

Μιχαήλ Ε΄ Καλαφάτης: Γιος της Μαρίας και του Στεφάνου. Μετά το θάνατο του Νικήτα ορίσθηκε διάδοχος του θείου του, Μιχαήλ Δ΄ Παφλαγόνος. Η αυτοκράτειρα Ζωή τον υιοθέτησε και του απένειμε τον τίτλο του καίσαρος, γεγονός το οποίο του έδωσε τη δυνατότητα να εμφανισθεί στο ρόλο του νόμιμου διαδόχου του θρόνου. Όταν ανέλαβε την εξουσία (Δεκέμβριος 1041), επιχείρησε να ανεξαρτητοποιηθεί από την οικογένειά του και από την αυτοκράτειρα Ζωή. Η προσπάθειά του να απομακρύνει τη Ζωή προκάλεσε μεγάλη εξέγερση στην Κωνσταντινούπολη τον Απρίλιο του 1042, με αποτέλεσμα να εκθρονισθεί και να τυφλωθεί. Η πτώση του σήμανε την εξαφάνιση της οικογένειας των Παφλαγόνων από το ιστορικό προσκήνιο.
 
 
 
 
 

Δελτίο λήμματος

 
press image to open photo library
 

>>>