Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
z
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναζήτηση με το γράμμα ΑΑναζήτηση με το γράμμα ΒΑναζήτηση με το γράμμα ΓΑναζήτηση με το γράμμα ΔΑναζήτηση με το γράμμα ΕΑναζήτηση με το γράμμα ΖΑναζήτηση με το γράμμα ΗΑναζήτηση με το γράμμα ΘΑναζήτηση με το γράμμα ΙΑναζήτηση με το γράμμα ΚΑναζήτηση με το γράμμα ΛΑναζήτηση με το γράμμα ΜΑναζήτηση με το γράμμα ΝΑναζήτηση με το γράμμα ΞΑναζήτηση με το γράμμα ΟΑναζήτηση με το γράμμα ΠΑναζήτηση με το γράμμα ΡΑναζήτηση με το γράμμα ΣΑναζήτηση με το γράμμα ΤΑναζήτηση με το γράμμα ΥΑναζήτηση με το γράμμα ΦΑναζήτηση με το γράμμα ΧΑναζήτηση με το γράμμα ΨΑναζήτηση με το γράμμα Ω

Ήλιος

Συγγραφή : Αναγνώστου Ευαγγελία (6/9/2002)

Για παραπομπή: Αναγνώστου Ευαγγελία, «Ήλιος», 2002,
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=4442>

Ήλιος (11/3/2008 v.1) Helios (22/4/2008 v.1) 

Παραθέματα

 
Σύγκριση του ελληνικού με το περσικό σύστημα δοξασιών από τον Ηρόδοτο:

Θα συνεχίσω με μερικά Περσικά έθιμα, τα οποία γνωρίζω από προσωπική εμπειρία. Δεν επιδοκιμάζουν το στήσιμο αγαλμάτων, ναών και βωμών και όποιος κάνει κάτι τέτοιο θεωρείται ανόητος γιατί, πιθανώς, η Περσική θρησκεία δεν είναι ανθρωπομορφική, όπως η Ελληνική. Ο Δίας, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, είναι ο ουράνιος θόλος και θυσιάζουν προς τιμήν του πάνω στις κορυφές των βουνών. Επίσης, λατρεύουν τον ήλιο, τη σελήνη, τη γη, τη φωτιά, το νερό και τους ανέμους, που είναι οι μόνες γνήσιες θεότητες· πολύ αργότερα έμαθαν από τους Ασσυρίους και τους Άραβες τη λατρεία της Ουράνιας Αφροδίτης. Το Ασσυριακό όνομα της Αφροδίτης είναι Μύλιττα το Αραβικό Αλιλάτ και το Περσικό Μίτρα.

Ηρ. Ιστ. 1.131, μτφρ. Φιλολογική Ομάδα Κάκτου, Αθήνα 1994


Η Κίρκη προειδοποιεί τον Οδυσσέα για την περιπέτειά του στο νησί του Ήλιου, Όμ., Οδ. 12.127-141:

Στη Θρινακία θα φτάσεις έπειτα· τ' αρνιά του Γήλιου βόσκουν
σε τούτο το νησί τα ολόπαχα και τα πολλά γελάδια·
κοπάδια εφτά γελάδες, πρόβατα κοπάδια εφτά· πενήντα
μετρά κεφάλια το καθένα τους· κι ουδέ γεννούν ποτέ τους,
ουδέ κι αργιεύουν· δύο ωριοπλέξουδες θεές, Καλοκυράδες,
τα βγάζουν στη βοσκή, η Φαέθουσα κι η Λαμπετώ, του Γήλιου
οι θυγατέρες τ' ουρανόδρομου και της θεϊκιάς Νεαίρας.
Σα γεννηθήκαν κι αναστηθήκαν, η σεβαστή τους μάνα
αλάργα στο νησί τις έστειλε της Θρινακίας, του κύρη
τ' αρνιά μαθές και τα στριφτόκερα γελάδια να φυλάνε.
Χέρι σ' αυτά αν δε βάλεις, έχοντας το γυρισμό στο νου σου,
μπορείτε με τα χίλια βάσανα να 'ρθείτε στην Ιθάκη.
Μα αν βάλεις χέρι, τότε χάθηκες και συ και το καράβι
κι οι σύντροφοί σου, αυτή ειν' η αρμήνια μου! Και συ να ξεγλιτώσεις,
θα φτάσεις πίσω δίχως συντρόφους, αργά, συφοριασμένος.

Ομ. Οδ. μτφρ. Καζαντζάκη, Ν.-Κακριδή, Ι., Αθήνα1965


 
 
 
 
 

Δελτίο λήμματος

 
press image to open photo library
 

>>>