Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία

αναλυτική αναζήτηση

 ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
z
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναζήτηση με το γράμμα ΑΑναζήτηση με το γράμμα ΒΑναζήτηση με το γράμμα ΓΑναζήτηση με το γράμμα ΔΑναζήτηση με το γράμμα ΕΑναζήτηση με το γράμμα ΖΑναζήτηση με το γράμμα ΗΑναζήτηση με το γράμμα ΘΑναζήτηση με το γράμμα ΙΑναζήτηση με το γράμμα ΚΑναζήτηση με το γράμμα ΛΑναζήτηση με το γράμμα ΜΑναζήτηση με το γράμμα ΝΑναζήτηση με το γράμμα ΞΑναζήτηση με το γράμμα ΟΑναζήτηση με το γράμμα ΠΑναζήτηση με το γράμμα ΡΑναζήτηση με το γράμμα ΣΑναζήτηση με το γράμμα ΤΑναζήτηση με το γράμμα ΥΑναζήτηση με το γράμμα ΦΑναζήτηση με το γράμμα ΧΑναζήτηση με το γράμμα ΨΑναζήτηση με το γράμμα Ω

Province of Phrygia Salutaris (Byzantium)

Συγγραφή : Giftopoulou Sofia (30/12/2003)
Μετάφραση : Chrysanthopoulos Dimitrios

Για παραπομπή: Giftopoulou Sofia, "Province of Phrygia Salutaris (Byzantium)",
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=10093>
Φρυγίας Σαλουταρίας Επαρχία (Βυζάντιο) (15/8/2009 v.1) Province of Phrygia Salutaris (Byzantium) (21/2/2006 v.1) 

ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ
 

biokolytes
(Greek: βιοκωλύτης, lit. the one who prevents violence): A short-lived dignity under Justinian I (527-565). Biokolytes had law-enforcement and military authority within a province. The office was abolished in 552/3.

comes
1. A title in the Roman and the Byzantine Empires, designating an official with political but mostly military jurisdiction. Especially the comes Orientis held the position corresponding to that of a vicar in Early Byzantine period. In the years of Justinian I, the comes in head of wider provinces assumed political and military powers, while in the Middle Byzantine period the Opsikion theme was one of the few themes which was the jurisdiction of a comes instead of a strategos.2. A nobility title in medieval Europe.

consularis
Provincial governor. According to the later roman and the early byzantine administrative organisation, the provinciae consulariae belonged to the jurisdinction of the consuli and later the consularii (consularis, vir clarissimus as far as the senatoral rank is concerned). The dignity of consularios had been an administrative innovation of Constantine I, relating to the exercise of the politcal authority.

doukas (lat. dux)
Antiquity: Roman military commander who, in some provinces, combined military and civil functions.Buzantium: a higher military officer. From the second half of the 10th c. the title indicates the military comander of a larger district. After the 12th c., doukes were called the governors of small themes.

kaballarikon thema
(lit. «equestrian theme»). The term occurs in the Byzantine sources from the Middle Byzantine period on, and designates the thematic armies, not referring to any administrative division or theme in particular. The name implies that the soldiers forming the regiments were equestrian (kaballarikon<equus caballus); however, the term was used to designate the army corps in general, equestrian and common foot soldiers alike.

Laterculus Veronensis
A catalogue of the dioceses and the provinces of the Roman Empire, compiled around 313-315.

Notitia episcopatuum
The Notitiae episcopatuum are official documents of the Patriarchate of Constantinople and Antioch, containing the ecclesiastical dioceses in hierarchical order.These documents were modfied regularly.

Novatianism
A Christian sect named after priest Novatianus in Rome; they were also called Katharoi (the pure). They believed there was no redemption for Christians who had sinned after their baptism. They survived until the 7th century.

praefectus urbi (prefect of the city)
(later referred to as the eparch of the city) Αdministrator and virtual governor of Constantinople in the Early/Middle Byzantine Era. He was responsible for the surveillance and the harmonius life of the Capital. One of his responsibilities was to control the commercial and manufacturing activities of Constantinople. After 1204, however, the office began to diminish, while from the 14th century, his responsibilities were assumed by two officers, the so-called kephalatikeuontai of the capital.

Synekdemos of Hierokles
A geographical text book composed a little before 535 by Hierokles the Grammarian. It constitutes a list of 64 provinces and 923 (originally 935) cities of the Empire, being the most important source for the administrative and political geography of the Byzantine Empire prior to the Arab raids. It is assumed to have been based on state documents, and presents the political, administrative, and, to an extent, the ecclesiastical geography from mid-5th c. However, it contains additions from the age of Justinian I, while some of its evidence is still under discussion. Constantine VII Porphyrogennetos used it as a major source, along with Stephen of Byzantium, for the composition of the work “De thematibus”. This most important work of Hierokles was published by G. Parthey (Hieroclis Synecdemus, Berlin, 1866), and A. Burckhardt (Hieroclis Synecdemus, Leipzig, 1893). The last and most authoritative edition is E. Honigmann (ed.), Le Synekdèmos d'Hiéroklès et l'opuscule géographique de Georges de Chypre (Brussels 1939).

 
 
 
 
 
 
 
 

Δελτίο λήμματος
 
press image to open photo library
 

>>>
 
 
 
 
 
 

copyright © 2008, ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Το έργο Μεγάλη Δικτυακή «Εγκυκλοπαίδεια Ελληνικού Πολιτισμού» - Μέρος Α΄ συγχρηματοδοτήθηκε σε ποσοστό 80% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και κατά 20% από εθνικούς πόρους στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" του Γ΄ ΚΠΣ.

Το έργο ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ συγχρηματοδοτήθηκε σε ποσοστό 80% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και κατά 20% από εθνικούς πόρους στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" του Γ΄ ΚΠΣ.