αδέσποτο, το
Ποίημα ανώνυμου συγγραφέα.
|
Έκφραση
Εγκωμιαστική και ρητορική περιγραφή πόλης, μνημείου, έργου τέχνης κ.λπ. Συνήθως είναι έμμετρο έργο, σε πολλούς στίχους. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επίγραμμα.
|
κώδικας, ο
Χειρόγραφο από πάπυρο, περγαμηνή ή χαρτί δεμένο με τη μορφή σημερινού βιβλίου. Ο πλέον διαδεδομένος τύπος βιβλίου στο Μεσαίωνα. Αποτελούνταν από επεξεργασμένα τεύχη φύλλων, αρχικά παπύρου και περγαμηνής και αργότερα χαρτιού, τα οποία ήταν έτοιμα να δεχτούν γραφή. Τον 4ο αιώνα αντικατέστησε το ειλητάριο λόγω των πλεονεκτημάτων του, καθώς, για παράδειγμα, ήταν πλέον δυνατή η γραφή και στις δύο όψεις του φύλλου, το κείμενο διατηρούνταν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και σε καλύτερη κατάσταση και άνοιγε εύκολα στην επιθυμητή σελίδα.
|
λεξικό Σούδα, το
Με την ονομασία αυτή παραδίδεται λεξικό ονομάτων και πραγμάτων που γράφτηκε το δεύτερο μισό του 10ου αι. μ.Χ. από άγνωστους συγγραφείς. Μέχρι πρόσφατα έφερε την ονομασία Σουίδας, καθώς πιστευόταν ότι είναι το όνομα του συγγραφέα, αλλά αποδείχτηκε ότι πρόκειται για παραφθορά της λέξης Σούδα, με την οποία δηλώνεται συμπερίληψη ποικίλης ύλης σε ένα και το αυτό λεξικό.
|
μάγιστρος, ο
Aνώτερο αξίωμα που στο Κλητορολόγιο του Φιλοθέου τοποθετείται πάνω από τον ανθύπατο (από το λατινικό magister). Από το 10ο αιώνα χάνει τη σπουδαιότητά του, ενώ παύει να υπάρχει πιθανότατα στα μέσα του 12ου αιώνα. Ο μάγιστρος αναλάμβανε συνηθέστερα επικεφαλής κάποιας υπηρεσίας, πολιτικής ή δικαστικής, ή και, σπανιότερα, επικεφαλής της διακυβέρνησης μιας περιοχής.
|
πρωτοπαπάς, ο
Εκκλησιαστικός αξιωματούχος με τελετουργικά καθήκοντα. Ήταν δεύτερος τη τάξει μετά τον αρχιερέα, πρωτοπρεσβύτερος.
|
συμπιλητής, ο
Συγγραφέας που συγκροτεί ένα κείμενο με συμφυρμό περικοπών, ιδεών κτλ. από ποικίλες πηγές.
|