άμβων, ο
Το επίσημο βήμα σε ένα ναό για την ανάγνωση των Γραφών, την εκφώνηση του κηρύγματος κτλ.

αναγνώστης, ο (lecturer)
Αρχαιότητα: Δούλος επιφορτισμένος με το καθήκον της ανάγνωσης.Βυζάντιο: Ο αναγνώστης ήταν κατώτερος κληρικός που αναλάμβανε έπειτα από απλή χειροθεσία τη διακονία της ανάγνωσης/απαγγελίας των Θείων Γραφών στο ναό κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας (ψαλμών, προφητειών, προσευχών, πράξεων των αποστόλων), στο πρότυπο της διδασκαλίας της φιλοσοφίας στις φιλοσοφικές σχολές κατά την Ύστερη Αρχαιότητα.

αχειροποίητη, η
Εικόνα, συνήθως του Χριστού, που σύμφωνα με την παράδοση δεν εικονογραφήθηκε από ανθρώπινα χέρια. Οι πρώτες μνείες σε αχειροποίητες εικόνες εμφανίστηκαν στο Βυζάντιο από τον 6ο αιώνα και αναφέρονται σε αντικείμενα που, έχοντας έρθει σε επαφή με το πρόσωπο ή το σώμα του Χριστού, διατήρησαν με θαυματουργικό τρόπο το αποτύπωμα. Η γνωστότερη τέτοια εικόνα είναι το Ιερό Μανδήλιο της Έδεσσας. Στα Μεσοβυζαντινά χρόνια οι περισσότερες υποτιθέμενες αχειροποίητες εικόνες του Χριστού σταδιακά λησμονούνται, αναδύονται όμως σποραδικά θρύλοι για αχειροποίητες εικόνες αγίων.

Ελεούσα, η
Εικονογραφικός τύπος της Παναγίας βρεφοκρατούσας. Η Παναγία εικονίζεται με ελαφρά λυγισμένο κεφάλι, ώστε η παρειά της να ακουμπά εκείνη του Βρέφους, ενώ το δεξί χέρι του Χριστού αγκαλιάζει το λαιμό της.

Ιερό Βήμα, το
Ο χώρος στο ανατολικό άκρο του ναού που περικλείεται από την αψίδα και χωρίζεται από τον κυρίως ναό με το φράγμα του πρεσβυτερίου ή το τέμπλο. Στο Ιερό Βήμα τελείται η Θεία Ευχαριστία.

κλίτος, το
Επιμήκης χώρος στο εσωτερικό κτηρίου ή ναού που δημιουργείται από την ύπαρξη κιονοστοιχίας.

κόγχη, η
Ημικυκλικής κάτοψης εσοχή στην επιφάνεια του τοίχου. Κόγχη ονομάζεται επίσης η αψιδωτή απόληξη μιας πλευράς ορθογώνιου χώρου.

μαφόριον, το (λατ. mafortium, maforte, εβρ. ma’aforet)
Ή μαφόρτ(ι)ον. Πέπλος των γυναικών, ένα είδος χιτώνα που κάλυπτε την κεφαλή και έφτανε μέχρι τους αστραγάλους, ενίοτε και κοντός μανδύας μοναχών. Μαφόριο ή μανοφόριο ονόμαζαν οι Βυζαντινοί την εσθήτα, τον εξωτερικό χιτώνα της Θεοτόκου. Σύμφωνα με την παράδοση, η εσθήτα και η ζώνη της Θεοτόκου διασώθηκαν μετά την Κοίμησή της από το Θωμά και ύστερα από 4-5 αιώνες μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Ο αυτοκράτορας κατέθεσε το μαφόριο στο ναό των Βλαχερνών. Τα ιερά άμφια αποτελούσαν αντικείμενα λατρείας και φυλάσσονταν ως τα πολυτιμότερα θησαυρίσματα που προστάτευαν τη «Θεοφύλακτη πόλη».

νάρθηκας, ο
Στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική νάρθηκας ονομάζεται ο εγκάρσιος προθάλαμος στη δυτική πλευρά ενός ναού. Σε αυτόν παρέμεναν οι κατηχούμενοι και εκεί εκτελούνταν ορισμένες πράξεις της λειτουργίας. Ο προθάλαμος τοποθετείται μπροστά από το μεσαίο και τα πλάγια κλίτη ως εσωνάρθηκας ή μπροστά από την πρόσοψη της εκκλησίας ως εξωνάρθηκας. O εξωνάρθηκας μπορεί να έχει τη μορφή ανοιχτής κιονοστήρικτης στοάς.

Οδηγήτρια, η
Εικονογραφικός τύπος της Παναγίας, από τους πλέον δημοφιλείς. Η Θεοτόκος εικονίζεται ολόσωμη, όρθια, ελαφρά στραμμένη προς τα δεξιά ως προς το θεατή, κρατώντας στην αγκαλιά της το Βρέφος. Ο τύπος οφείλει το όνομά του σε μία, κατά την παράδοση, θαυματουργή εικόνα της Παναγίας σε αυτόν τον τύπο που βρισκόταν στη μονή των Οδηγών στην Κωνσταντινούπολη.

παναγιάριο, το
Λειτουργικοί δίσκοι που χρησιμεύουν για να φυλάσσεται η μερίδα της Παναγίας από τον άρτο του Μελισμού· τα χρησιμοποιούσαν και στην τελετή της Υψώσεως της Παναγίας που γινόταν στην τράπεζα των κοινοβιακών μοναστηριών.

σκευοφυλάκιο, το
Ειδικός χώρος στο χριστιανικό ναό, ή κτίσμα έξω από αυτόν, στο οποίο φυλάγονται τα άμφια και ιερά σκεύη. Όταν γενικεύεται και παγιώνεται το τριμερές ιερό στους βυζαντινούς ναούς, το σκευοφυλάκιο καταλαμβάνει σταθερά το νότιο παράβημα (δεξιά της κεντρικής αψίδας) και ονομάζεται συχνότερα διακονικό.

σολέα, η (και σολέας, ο)
Στενόμακρος ή ευρύς ορθογώνιος υπερυψωμένος χώρος μπροστά από την κεντρική πύλη του φράγματος του πρεσβυτερίου και μέχρι τον άμβωνα· προοριζόταν για τους διακόνους και τους αναγνώστες κατά τη διάρκεια της λειτουργίας.

τρίκλιτη βασιλική, η
Δρομικός (επιμήκης) τύπος ναού που υποδιαιρείται εσωτερικά σε τρία κλίτη: το μεσαίο και δύο πλάγια. Συχνά το μεσαίο κλίτος φωτίζεται από έναν υπερυψωμένο φωταγωγό. Κατά την Πρώιμη Βυζαντινή περίοδο χαρακτηρίζεται από τις μεγάλες διαστάσεις του.

υπερώο, το
Το υπερώο (ή γυναικωνίτης) είναι το ανώτερο διαμέρισμα του ναού πάνω από τα πλάγια κλίτη και το νάρθηκα, από όπου παρακολουθούσαν τη λειτουργία τα μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας τη Βυζαντινή περίοδο –οπότε το «αυτοκρατορικό θεωρείο» είχε ειδική είσοδο– και τη Νεότερη περίοδο οι γυναίκες.

χάνος (Ilkhan) ή χαγάνος, ο
Χαγάνος ή χάνος (Ilkhan) ήταν ο τίτλος του ηγέτη των τουρκικών/μογγολικών φύλων, ο οποίος κατά περίπτωση αντιστοιχούσε στον τίτλο του ηγεμόνα (πρίγκιπα), του βασιλιά ή και του αυτοκράτορα.