Η μετατροπή, διατήρηση και εκ νέου ανέγερση, καθώς και το νομικό πλαίσιο λειτουργίας των ορθοδόξων εκκλησιών της Κωνσταντινούπολης μετά την Άλωση, αλλά και οι αφιερωματικές και λατρευτικές πρακτικές που σχετίζονται με αυτές, αντικατοπτρίζουν τις δημογραφικές ανακατατάξεις, την πολιτική, κοινωνική και οικονομική εξέλιξη, καθώς και όψεις της λαϊκής θρησκευτικότητας της πολίτικης ρωμιοσύνης από τον 15ο αιώνα ως τις μέρες μας.

περισσότερα...

Χωριό στις ευρωπαϊκές ακτές του Βοσπόρου με μεικτό πληθυσμό από Ελληνορθοδόξους, Εβραίους, μουσουλμάνους και Αρμενίους. Σημαντική ήταν η εβραϊκή παρουσία στον οικισμό, ενώ οι ελληνορθόδοξοι (οι μόνοι κάτοικοι του χωριού μέχρι την έλευση Εβραίων και μουσουλμάνων τον 16ο αιώνα) αυξήθηκαν ιδιαίτερα κατά το 19ο αιώνα για να υποστούν συρρίκνωση στη διάρκεια του 20ου. Η ελληνορθόδοξη κοινότητα συντηρούσε σχολεία και αρκετούς συλλόγους.

περισσότερα...

Οι Οθωμανοί έκαναν τις πρώτες απόπειρες να καταλάβουν το τελευταίο προπύργιο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη, ήδη την τελευταία δεκαετία του 14ου αιώνα και καθώς οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες ήταν ήδη φόρου υποτελείς τους. Η μακρόχρονη πολιορκία του 1394-1402 από το Βαγιαζήτ Α΄, που δημιούργησε συνθήκες λιμού και εξάπλωσης της πανώλης, έδειξε την αδυναμία της πόλης να διατηρήσει την ανεξαρτησία της χωρίς βοήθεια από τη Δύση. Η πολιορκία του 1422 από το Μουράτ Β΄ λύθηκε επειδή ο...

περισσότερα...

Οι στρατιωτικές δυνάμεις που στάθμευαν στην Κωνσταντινούπολη αποτελούνταν κυρίως από τους άνδρες της αυτοκρατορικής φρουράς, οι μονάδες της οποίας κατά την Πρώιμη Βυζαντινή περίοδο ονομάζονταν σχολαί, ενώ κατά τη Μέση τάγματα. Τη φύλαξη των τειχών σε περίπτωση πολιορκίας την αναλάμβαναν μονάδες του τακτικού στρατού που στρατοπέδευε στη Θράκη και τη Βιθυνία, ενώ σημαντικό ρόλο στην άμυνα της Βασιλεύουσας έπαιζαν και οι πολίτες, κυρίως τα μέλη των συντεχνιών και των δήμων.

περισσότερα...